Zanzibar
Blijf op de hoogte en volg Trijs
08 Maart 2015 | Tanzania, Arusha
Wat was het heerlijk om mijn lieve mannetje na bijna 4 weken weer te zien. Hij was gelukkig via FaceTime al aardig op de hoogte van alles wat ik meegemaakt had in Arusha maar toch kon ik niet uitverteld raken. Zoveel indrukken opgedaan en zoveel boeiende mensen ontmoet, ik zou er wel een boek over kunnen schrijven.
De dag na aankomst van Bertil niet veel meer gedaan dan gezwommen, geluierd en goed gegeten en gedronken. We waren van plan om veel te zien van het eiland. Helaas is het alleen bij een dagje Stone Town gebleven. Het hotel bood een dagtocht aan naar Stone Town maar wij wilde ons begeven onder de locale bevolking en pakte voor de deur de daladala. Het was een hele belevenis om 45 minuten in dat karretje te zitten tussen de locals. Fietsen, bossen hout, zakken rijst/meel , het ging allemaal op het dak. Bertil telde op een gegeven ogenblik 28 personen in de bus. Het zat echt boven- en op elkaar. De Mzungu's ( wij dus) hadden veel bekijks. In Stone Town hebben we een aantal uren rondgelopen. Het is een volle stad en in de hitte was het eigenlijk niet leuk. Gelukkig nog een terrasje gevonden aan het water waar het even heerlijk zitten was. Nadat we een bezoek gebracht hadden aan de slavenkelder en de kathedraal, hebben we de daladala teruggenomen naar ons hotel. Oh ja, ook onderweg nog bij een kraampje sate gegeten. Denk je lekker een stukje kipfilet aan een stokje te hebben, is het een stuk poot, met bot er nog in. Dat werd dus kluiven.
De terugreis duurde lang. Op het overstappunt zeker 45 minuten moeten wachten op ons busje en wederom was het vol, erg vol.
Bij aankomst in het hotel maar direct de verkoeling van het water opgezocht, al is zelfs het zee water erg warm. Voor het eerst van mijn leven was het niet nodig om te voelen of het water niet al te koud was, je kon gewoon direct het water in.
Eigenlijk hebben we verder geen uitstapjes meer gemaakt, behalve dan dat we veel gewandeld hebben. Langs de oceaan was het heerlijk lopen. Goed insmeren was wel belangrijk, de zon brandde goed. We waren moe van de afgelopen weken en hadden gewoon zin om lekker te luieren, te zwemmen, goed en veel te eten en goed en veel te drinken. Wel hebben we op een middag de lunch genuttigd bij een local op het strand. Hij heeft voor ons een vis lunch gemaakt met kreeft, garnalen, inktvis, en nog een vissoort dat erg leek op kreeft. Het was verrukkelijk. Bij de vrouw van de eigenaar van het restaurant nog wat souvenirs gekocht.
Helaas kwam aan al dat goede ook weer een einde. De koffers moesten weer gepakt worden en de reis liep ten einde.
Bij aankomst op het vliegveld werd ons medegedeeld dat we 4 uur vertraging hadden. Dit zou betekenen dat we de aansluiting in Nairobi naar Amsterdam zouden missen. Gelukkig viel het allemaal mee en waren we op tijd in Kenia om naar huis te vliegen. Kirsten had vanuit Nederland nog comfort stoelen voor ons geboekt ( dit konden wij niet zelf doen om dat de vlucht geboekt stond bij Kenia Airways en de vlucht door KLM uitgevoerd werd, beetje vreemd!!). Van echt slapen kwam niet heel veel, maar de extra beenruimte was een genot.
Nu weer thuis. Het is even wennen en het is vooral koud. Vanaf as maandag het normale leven maar weer gaan oppakken. Nog een genieten van mijn laatste vrije dagen en dan vrijdag weer aan het werk.
Wat is het allemaal prachtig geweest. Al deze ervaringen neemt niemand mij meer af.
De dag na aankomst van Bertil niet veel meer gedaan dan gezwommen, geluierd en goed gegeten en gedronken. We waren van plan om veel te zien van het eiland. Helaas is het alleen bij een dagje Stone Town gebleven. Het hotel bood een dagtocht aan naar Stone Town maar wij wilde ons begeven onder de locale bevolking en pakte voor de deur de daladala. Het was een hele belevenis om 45 minuten in dat karretje te zitten tussen de locals. Fietsen, bossen hout, zakken rijst/meel , het ging allemaal op het dak. Bertil telde op een gegeven ogenblik 28 personen in de bus. Het zat echt boven- en op elkaar. De Mzungu's ( wij dus) hadden veel bekijks. In Stone Town hebben we een aantal uren rondgelopen. Het is een volle stad en in de hitte was het eigenlijk niet leuk. Gelukkig nog een terrasje gevonden aan het water waar het even heerlijk zitten was. Nadat we een bezoek gebracht hadden aan de slavenkelder en de kathedraal, hebben we de daladala teruggenomen naar ons hotel. Oh ja, ook onderweg nog bij een kraampje sate gegeten. Denk je lekker een stukje kipfilet aan een stokje te hebben, is het een stuk poot, met bot er nog in. Dat werd dus kluiven.
De terugreis duurde lang. Op het overstappunt zeker 45 minuten moeten wachten op ons busje en wederom was het vol, erg vol.
Bij aankomst in het hotel maar direct de verkoeling van het water opgezocht, al is zelfs het zee water erg warm. Voor het eerst van mijn leven was het niet nodig om te voelen of het water niet al te koud was, je kon gewoon direct het water in.
Eigenlijk hebben we verder geen uitstapjes meer gemaakt, behalve dan dat we veel gewandeld hebben. Langs de oceaan was het heerlijk lopen. Goed insmeren was wel belangrijk, de zon brandde goed. We waren moe van de afgelopen weken en hadden gewoon zin om lekker te luieren, te zwemmen, goed en veel te eten en goed en veel te drinken. Wel hebben we op een middag de lunch genuttigd bij een local op het strand. Hij heeft voor ons een vis lunch gemaakt met kreeft, garnalen, inktvis, en nog een vissoort dat erg leek op kreeft. Het was verrukkelijk. Bij de vrouw van de eigenaar van het restaurant nog wat souvenirs gekocht.
Helaas kwam aan al dat goede ook weer een einde. De koffers moesten weer gepakt worden en de reis liep ten einde.
Bij aankomst op het vliegveld werd ons medegedeeld dat we 4 uur vertraging hadden. Dit zou betekenen dat we de aansluiting in Nairobi naar Amsterdam zouden missen. Gelukkig viel het allemaal mee en waren we op tijd in Kenia om naar huis te vliegen. Kirsten had vanuit Nederland nog comfort stoelen voor ons geboekt ( dit konden wij niet zelf doen om dat de vlucht geboekt stond bij Kenia Airways en de vlucht door KLM uitgevoerd werd, beetje vreemd!!). Van echt slapen kwam niet heel veel, maar de extra beenruimte was een genot.
Nu weer thuis. Het is even wennen en het is vooral koud. Vanaf as maandag het normale leven maar weer gaan oppakken. Nog een genieten van mijn laatste vrije dagen en dan vrijdag weer aan het werk.
Wat is het allemaal prachtig geweest. Al deze ervaringen neemt niemand mij meer af.
-
08 Maart 2015 - 12:47
Teunie:
Hoi Trijs, welkom thuis in de gewone wereld. Weer back ro reality.
Ik heb genoten van je reisverhalen maar nog meer benieuwd om je weer te zien en te spreken. Groetjes en tot snel. -
08 Maart 2015 - 13:36
Jeannette.:
Ha Trijs,
Wat een ervaringen , en inderdaad neem je die voor altijd mee. Vond het leuk om alles te volgen van je ,zie je binnenkort ,nu succes met het.. ( normale )...leven in Nederland.
Tot gauw, groetjes.
-
09 Maart 2015 - 09:48
Hilde:
Hoi Trijs,
Welkom thuis!!
Ik kan me helemaal voorstellen dat je moet wennen. Dat had ik na 11 dagen San Francisco en Hawaii al. Binnenkort een keertje de reiservaringen delen?
Groetjes en werkze!
Hilde -
09 Maart 2015 - 11:31
Hannie:
hoi Trijs,
ik heb je al gezien, maar wat een een geweldige belevenissen. Fijn dat je samen met je man hebt kunnen genieten van al het moois. ik vond het heel leuk om je verhalen te lezen en op die manier het mee te beleven. welkom thuis en tot vrijdag.
groetjes Hannie -
09 Maart 2015 - 12:49
Ingrid Cantrijn:
Ha lieve Trijs,
Welkom terug in Nederland! Wat gaat de tijd toch snel.
Ben enorm benieuwd naar al je uitgebreide verhalen en ervaringen.
Zullen we met ons cluppie weer snel afspreken?!
Tot snel en lekker nagenieten!!!!
Veel liefs, Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
