2 dagen Arusha

Na een goede vlucht van 9 uur aangekomen op Kilimanjaro airport. Dit is een klein vliegveld. Ik was blij dat ik in Nederland al een visum had geregeld. Er stonden zeker 100 mensen te wachten op een visum. Er waren in de aankomsthal 2 bagage-banden. Deze liepen allebei met bagage uit ons toestel. Het was een complete chaos. Door luchthaven personeel werden alle koffers en tassen van de banden afgegooid anders stroopte het op. Iedereen moest over alle bagage heen stappen of springen. Nadat ik mijn tassen had ging ik richting de uitgang. Hier stonden zeker 50 mensen met bordjes die gasten op kwamen halen. Na 5 minuten zoeken zal ik een bordje met ; Trijs, Welcome! ik was blij Freddy te zien. Hij heeft mij vervolgen naar mijn gastgezin gebracht. Bij aankomst was het nog 29 graden. Dus trui uit!. Na ruim een uur hobbelen in een oude auto aangekomen in Mianzini , een wijk van Arusha. Het laatste stuk ging over een zanderige hobbelweg. Ik dacht echt: waar kom ik terecht. Het was er hartstikke donker.
Bij aankomst bij Mama Bomboo ontmoette ik direct ook Annemarie. Een nederlandse meid van 23 jaar dit hier al 10 weken is. Zij heeft een apart huisje naast ons huis waar Emma en haar man Sos ( de oprichter van Arusha volenteers) hebben gewoond.
Mama Bomboo bracht mij haar mijn kamer. Een kleine kamer van 2 bedden. Ik kan mijn rotzooi er amper kwijt. Zij wees mij de weg in huis. WC= hurk, douchebak= wel met douchekop maar er is geen waterleiding aangesloten. Douchen gaat dus met emmers heet water, aangevuld met een koude plens. Wel even wennen.
30 januari: Freddy is mij om 10 uur komen halen voor een wandeling in de stad. Annemarie ging gezellig mee. Als eerste wilde ik geld pinnen en mijn telefoonkaart en internet voor mijn computer regelen. Na een half uur had ik gelukkig een telefoon met internet. Ik kan nu bellen met de lokale bevolking en whatapp-en naar nederland. Bellen naar Nederland gaat niet. Nadat dit geregeld was hebben we wat gegeten in een klein achteraf restaurantje. Je kon daar alleen maar friet met ei krijgen. Smakelijk was het. In Nederland dronk ik nog maar amper coca cola en veel water, hier is het bij het eten en trouwens ook tussendoor veel coca- cola ( goed voor je maag zei de tropen-arts) en water. Er zijn al heel wat liters doorgegaan. Het is hier zo ontzettend warm: temperatuur was 32 graden. Na het eten ben ik met Annemarie meegegaan naar Kaloleni Healthcenter waar zij 5 weken heeft gewerkt op het lab en waar ik as dinsdag ga beginnen. Was erg leuk om alvast kennis te maken met het personeel van het lab. Even rondgekeken op het verpleegzaaltje: wauw wat een primitief zaaltje. Wel een uitdaging om daar te gaan beginnen. As maandag heb ik eerst nog een officiële rondleiding door het ziekenhuis en een gesprek met Dr Anna, de directrice. Bij haar kan ik aangeven waar ik wil gaan werken. Op mijn lijstje staat in ieder geval baby en mama care. Verder ga ik het maandag bekijken, De OK en ziekenzaal is ook wel gaaf, lijkt mij.
's avonds niet veel meer gedaan. Was totaal gesloopt na een dag sjouwen door de stad bij deze temperatuur. Ik had gezellig een witte broek aangetrokken , nou dit was zwart na 1 dag. Ook mijn schoenen en sokken zagen er niet meer uit. De stad is giga stoffig.
31 januari:
na een heerlijke nacht slapen, vanochtend even lekker buiten gezeten , in de schaduw, met een boek. Even bijkomen van alle eerste indrukken. In de zon kan je eigenlijk niet zitten. Als je een zwembad in de buurt zou hebben zou het wel uit te houden zijn met af en toe een plons maar zo zonder is het nauwelijks te doen. Om 11 uur met Annemarie weer richting stad gegaan op zoek naar souvenirs voor haar. Bij de markt werden we aangesproken door 2 mannen, uiterst vriendelijke mannen/jongens. Zij zouden ons wel de wegwijzen naar een maasai- gift shop voor haar aankopen. We kwamen niet meer van de jongens af. Ook moesten we mee naar een stoffen -kraam. Annemarie wilde stof hebben voor een jurk. Ik heb daar nog een lange rok gepast. Ik zie jullie denken, lange rok??? ja inderdaad. Alle vrouwen lopen hier in lange rokken. De knieen moeten bedekt zijn. Een rok is dan ook wel luchtig. Maar... niet gevreesd, het is hem niet geworden. Staat mij echt niet en hij vroeg er veel te veel geld voor ( voor Tanzaniaanse begrippen dan) 40.000 TZH = 20 euro. Ook na afdingen lukte het niet om hem voordelig mee te krijgen, dus maar laten hangen.
's middags samen gezeten in een eetcafe met locals. Daarna nog even door de stad gelopen en toen richting huis. Heerlijk vanmiddag rustig aangedaan.